Bir varmıș, bir yokmuș
Herșeyin gölgesi kendi üstüne vurmuș
Gözümü kapadım, açtım
“Ev”de kahvaltım
Mesarya Ovası* bilinçaltım
Bir dağmıș, bir ev olmuș
Bir ağaçmıș, bir direk olmuș
Bir kușmuș, bir uçak olmuș
Bir dolu, bir boșmuș
Bilinçaltımda dağınık bu șiir
Güneș altında dağınık bu ova
Kahvaltıda tertip olmuș
Bir oymuș, bir buymuș
Günește sen, gölgede șiir olmuș
***
Keskin, dik açılı gölgeler altında
Canımı acıta, acıta
Berrak, beyaz, beton, boș odada
Sayfamı güneșe koyup yazdım
Senden sonraki hayatıma
Uzun bir kahvaltıyla bașladım
Bilincim kahveyle arttı
Sensizlikle kirletilmiș bilinçaltı
Yenilikle kirletilmiș bu küçük dünyada
Bilinçaltımla kahvaltı
Beni birtürlü doyurmadı
***
Olur mu bir hayat?
Sensizliğin altında
Kahvaltıda yeșil Mesarya
Ama gölgeden ibaret akșama
Kahve telvesi süzülürken fincan duvarında
Yalnız süzülür gölgem duvarlarda
Kahvaltidan sonra
Benim gölgem düșer Mesaryaya
Düștüğü gibi senin gölgenin
Kahve falıma
