Kör mü oldu herkes
Yoksa ben mi yokum
Ölmedim; tutuyorum nefesimi
Varsın olmasın tutan elimi
Hatırlatsın biri lütfen
Tekrar bana beni
Uçtu ruhum çoktan
Bıraktı bedenimi
Bıraktığı gibi bu bedenin
Heryerde evini
Sende uçtumun
Tüm dünya sana
Kelimelerdir birtek
Kalan banada
Akmaz o tek yaș
İki gözden
Ama tek kalmıș
Beni bu odada
Kalmadıysa özleyen
Varmıdır hiç birbirini seven
Çok değerli aslında
Bu yatak, dolap ve sandalye, masa
Kafam, ayağım ve kolum, kemiklerim
Hepsimiz bu odada
Kaldı mı gören farkımızı
İlk bakıșta
Önce ben kör oldum
Sonra bu körü
Gözler görmez oldu
Yoksun, yoklar ve yokum
Kelimelerin yettiği kadar
Sordum
Ben nezaman var oldum
Aktı o tek yaș
Çifte gözümden
Sile sile varlığımı
Gerçekten
